tabiat

در جهان‌بينى مولانا، طبيعت در تقابل با ماوراء طبيعت نيست، بلكه مرتبه‌اى از مراتب آن است. مولانا معتقد است طبيعت، محصور به زمان و مكان است و ماوراى طبيعت از حيطه‌ى زمان و مكان خارج است.

در دلِ ما لاله‌زار و گلشنى است

پيرى و پژمردگى را راه نيست

دايماً ترّ و جوانيم و لطيف

تازه و شيرين و خندان و ظريف

پيشِ ما صد سال و يك ساعت يكى است

كه دراز و كوته از ما مُنْفكى است

آن دراز و كوتهى، در جسم‌هاست

آن دراز و كوته اندر جان، كجاست؟

)دفتر سوم، 8-2935)

اين جهان، خود حبسِ جان‌هاى شماست

هين رَويد آن سو كه صحراىِ شماست

اين جهان، محدود و آن خود، بى‌حد است

نقش و صورت، پيشِ آن معنى سد است

)دفتر اول، 6-525)